Titulli: Thirrja ime
Autor: Erinda Medolli
Redaktor: Eris Rusi

Përgatiti për botim: Roland Lushi

©Të gjitha të drejtat i përkasin autores
ISBN: 978-9928-326-04-1
Botimi i parë, 2020
Formati : 14x20cm

Shtëpia botuese “ADA”
Adresa: Rr.Mihal Grameno Pall.32 Ap.7 Tiranë
Cel: 068 22 190 16
Tiranë, Maj 2020

Dy fjalë për lexuesin

Jetojmë në një kohë kur gjithçka që lidhet me krijimin, me librat, me poezinë, shikohet me dyshim dhe pyetja e parë që duket sikur është në mendjen e të gjithëve tingëllon: Akoma vazhdojnë të shkruajnë poezi? Ende ka poetë që merren me botime librash, kur lexuesit janë bërë të rrallë e të pagjetshëm në ditët e sotme?
Duket sikur është një sfidë jo shkrimi, por botimi i librit, sepse gjithkush e ndjen që të paktë do të jenë ata që e jetojnë me pasion daljen në dritë të një teksti të ri.
Ky lloj paradoksi i kohës sonë, kur ka shumë gjëra që mund të na ngazëllejnë, e mes atyre edhe libri, hidhet poshtë nga funksioni që poezia ka në thelb: të ofrojë lirinë maksimale në një hapësirë minimale.
Krijimi poetik lidhet me përfytyrimin, me endjen, me forcën e jashtëzakonshme që shpirti i njeriut ka për të thirrur pranë vetes ëndrrat dhe mallin e largët, dashurinë dhe brengën, stinët e ngrohta dhe akullnajat e jetës, e ky privilegj i atij që shkruan poezi, mund të jetë shumë mirë edhe privilegj i atyre që e lexojnë poezinë.
Në këtë kontekst, libri i parë i krijueses Erinda Medolli, ka një domethënie specifike, vjen në formën e një zëri të mbajtur shumë kohë përbrenda, që më në fund kërkon çlirimin dhe vrapon tek lexuesit si një thirrje, si “Thirrja ime”.
Ky është titulli i këtij libri dhe ne shohim që krijimet e përfshira në të, kanë një domethënie që e kalon eksperiencën personale të autores, synojnë që të pasurojnë zemrën e lexuesit, janë si një ledhatim për shpirtin, ku mund të gjendet strehë.

POEZIA E SHPIRTIT

Në shpirtin tim fle poezia,
E ndjek tek rritet, si më miklon,
Të dalë prej meje të ndjehet,
Në të tjerë njerëz të shkojë!

Kjo ndodh kur dhimbja më pushton
E zogjtë e shqetësimeve lëshohen,
Kumbojnë trishtimin mbi kraharor
Dhe ëndrrat seç më zgjohen!

Pse shkruaj, vallë, pse?
Por jo çdo sëmbim i zemrës,
Mund të thuhet me fjalë,
Nga larg ju mundet të shihni,
Majën e ajsbergut,
Dhimbjen time bardhë!

Në këtë poezi ne mund të dallojmë një shpirt që nuk dorëzohet, por merr forcë dhe kristalizon mes fjalëve një emocion që s’është më vetëm i autores, por shndërrohen në një turbullim edhe për vetë lexuesin.
Fjalët e zemrës nuk thuhen dot me fjalë, por shprehen me kumt poetik, e shpirti i Erindës dëshmon një forcë të habitshme, kur numëron të gjitha vështirësitë që nuk e kanë rrëzuar, por përkundrazi e kanë bërë më të fortë dhe e kanë lejuar t’i bëjë ballë padrejtësive.
Përmes poezive të saj, Erinda Medolli ndërmerr një rrugëtim për të zbuluar vetveten dhe botën, hyn në marrëdhënie me misterin e jetës, shtegton në labirintet e kujtesës dhe lidhet fort pas ndjenjës së dashurisë për fëmijët e saj, për motrën, për miqtë e mirë e të sinqertë që janë gjithçka mund të dëshirojë njeriu në jetë.
Ndaj ju ftoj ta lexoni këtë libër, të afroni pas vetes ndjesitë, meditimin, pasionin e Erindës, e vetëm kështu do të përjetoni jehonën e thellë dhe të fortë të jetës që ndjehet në vargjet e librit, jehonë që ka për ta bërë edhe përfytyrimin tuaj të marrë një ngjyrë të ëmbël, të ëndërrt, siç di ta bëjë vetëm poezia.

ERIS RUSI

KRYETAR I KLUBIT TË SHKRIMTARËVE “BOTA E RE” KORÇË