Në rubrikën “PËRJETIME POETIKE” që tashmë ka hapur shtëpia botuese “ADA”, do të sjellim herë pas here poezi autorësh të ndryshëm.
Këtë herë vjen me poezinë e tij në këtë rubrikë, një mik i shtëpisë botuese “ADA”
KONSTANDIN DHAMO
PRITET PRANVERA
Bie shi fryn erë shkrifen retë,
Hapësirën drita befas ndez në skaj.
Xixëllon shiu, pellgjet xixëllojnë dhe drurët
me myshk,
Bretkosat kuasin përgjatë brigjeve lymore,
Në një kor prehistorik që të sjell ndër mend
imazhe të Zanafillës…
Ndihet era e lagështirës , era e lëngëzimit të
pyllit dhe e ujërave të thella,
Athtësia e ajrit elektrik ndihet , që të sëmbon
dhe të rrëqeth.
Ngjeshen rishtas retë , shtyhen me rrëmujë dhe
potere si hordhitë kur zhvendosen në luftë.
Dhe bubullin e gjëmon dhe shiu derdhet dhe
qielli nxin dhe erret,
Si nga një dalldi astronomike , që sjell natën
mu në mesditë ;
Vetëtimat mbillen fushës si zymbylat e parë,
Që çelin gjithë rrezik mes drithërimash.
Por ja , prapë shkrep dielli, gajaset
dhe gëzon natyrën,
Prapë fryn era .
Shqetësim i bukur;
Pritet pranvera…
1978
SKULPTORI I MONUMENTEVE
Skulptori i monumenteve të diktaturës
Që u shembën me rropamë ,
Gjysmë i paralizuar tashmë
Me zor çapitet në bulevard
Për të shëtitur ca
Dhe për të thithur ajrin e kohës…
Një këmbë dhe një krah s’i ndien më;
I gjymtë është
Si monumentet e tij të thyer.
Si ndodhi kështu
Ky paralelizëm fatal ?
E ai pati besuar
Se kishte derdhur historinë në bronz,
Apo e kishte gdhëndur në mermerin
Me dritë klasike të kristalizuar…
E thykan historinë kur bëhet keq,
Siç e rithyejnë edhe një krah
Kur ngjitet shtrëmbër.
Çapitet me zor tashmë artisti
Për një shëtitje në bulevardin
Pa monumente…
Një piedestal
I ulët është sa një shkallë,
Kur e zbret ;
Kur e ngjit
Eshtë një Everest…
Ç’heronj të tjerë do të shpallë
Politika e Re ?
Skulptori i monumenteve ,
Njëherë për njëherë ,
Me dorën që ende lëviz
Gjela dhe lepuj allçie
Modelon në studion e tij,
Që të mos vdesë urie.
1992
MONIKA LEVINSKI
Kështu është Shën Mëri;
Mos mbaj mëri.
Veç gratë e prapa adhuron historia:
Helena Diana Monro Kleopatra…
Hiperbola dashurie secila.
Guxuan ato dhe , i mundën
Të devotshmet gra familjare.
Libri erotik i Levinskit
U bë bestseller menjëherë;
Seks oral seks anal me numrin një të botës!
Po ç’t’u bësh moralistëve dogmatikë,
Që harrojnë se, presidenti
Nevojë ka herë – herë
Të mëkatojë si gjithë të tjerët…
Përpiquni sfilituni sëmuruni ju,
Shkrimtarë të përkorë kudo në botë ;
Nxini e nxini letër tërë jetën.
Sa hap e mbyll sytë bestseller u bë
Libri erotik i Levinskit.
VITI 1991
Tek afishet e vdekjeve
Në rrugën ë tij të përditshme
Pa vetëdije një mëngjes afrohet,
Një mëngjes që afishe kishte shumë…
Emrin e tij kërkoi midis emrash
Fytyrën e tij mes fotografish,
Por nuk i gjeti
Dhe iku…
1991
VJESHTË
Zbrazet fundjavës tashmë Tirana;
Te semaforët makinat më nuk presin .
I ulët dielli i vjeshtës ,
Ndër sy të ndizet ,
Varg bien gjethet nga er’e mëngjesit.
Bien gjethet;
Ky lejtmotiv i verdhë
Embël të trishton , të mbyt me mall.
Bregdetit miqt’e mi shëtisin,
Ndërmendin verën;
Tryezash jasht’ pastaj me qejf një drekë hanë…
Dhe unë udhëtoj,
Fundjavat veç,
S’më joshin , s’më pëlqen të jenë një rregull.
Në këtë rrugë ku kam kaluar s’di sa herë.
Me emocion kujtoj se, vjen një tjetër shekull !
Sa larg do t’ikim vallë,
Vallë sa larg do t’shohim
Nga peshë e së shkuarës tërhequr fort përherë ?
Të denjë më shumë do t’jemi,
Apo më shumë të liq
Dhe ,gjetheve që bien , do t’u këndojmë
Sërish ?
1993
MIJËVJECARI I RI
Bronzi i diktatorëve tashmë
S’ është fytyra e ditës;
Dolën diktatorët nga historia
Si aktorët tragjikë nga skena ,
Kur mbarojnë rolet…
Mijëvjeçari i ri
Plot majmunë dhe robotë antropoidë
Patjetër do të na gjejë në këtë planet;
Më pas do të ikim ngutshëm.
Jo si ata që ndërrojnë banesë ,
Si ata që i tremben shpërthimit të një bombe,
Por zotërinj, kushdo që jeni,
Mundeni të më thoni mençurisht ,
Të kujt do të jenë monumentet
E s’ardhmes ?
1997
EKSPOZITË
Furra të shuara dhe të shembura
Si kratere vullkanesh të vdekur;
Xhama të thyer mprehtësisht gjer lart,
Që të shqetësojnë
Si të ishin thyer vetë qiejt…
Kjo uzinë e braktisur hesht, por sot
Aty një ekspozitë arti është hapur…
Çapiten vizitorët mbi zhurin e truallit;
Vëmendshëm si nxënësit në shkollë vështrojnë
Pikturat me ngjyrat e ngjeshura nervozisht,
Varuar mbi muret me suva të prishur…
Pastaj portretet me asimetri tragjike ,
Modeluar në baltë me mollëzat e dridhshme
Të gishtave ;
Më pas diademat pa diamante
Flamurin e një supershteti më tutje
Krekosur në bishtin e një fshese të madhe ,
Pemët e shkulura , hedhur mbi shkrumb.
Dhe oturakët e azilit të pleqve
Mbushur me lule…
Por shih!
Shkëputet një vizitor
Për të pshurrur te rrënojat , në fund të repartit.
Të tjerët e ndjekin me interes,
Që të shijojnë performancën e tij të beftë.
Ah, ç’zgjidhje e hollë
E kuratorit ….
1995
FOLEJA E DALLËNDYSHES
Ca qypa balte të thellë si pus,
Tepsitë dhe kusitë e stërmëdha prej bakri
Si t’ishin enët e ciklopit Polifem,
I lamë n’oborrin e shtëpisë së vjetër…
Tani presim të ngjisim mobiljet e reja
Në katin e tretë ,
Te ky pallat i sapolyer me diell !
Por u trishtova, kur pashë
Fqinjët e mi t’ardhshëm
Që zbrisnin nga makina
Divanë dhe bufe të njëllojta me tonat;
Atëherë,
Ç’të veçantë do të kish shtëpia jonë e re ?
Me vazot e luleve në dorë
U ngjita në ballkon;
Aty një dallëndyshe e hareshme
Po thurte folenë.
Ah, thirra i gëzuar,
Ja , e veçanta e shtëpisë sonë të re !
1969
KOPSHT ZOOLOGJIK
Si s’e harroj dot,
Si s’e harroj dot
Se, ngjitur me Kuvendin Shqiptar
Ka qënë një kopsht zoologjik
Me majmunë
Dhe papagaj….
1998
NJË PEMË
Çdo herë në Gjirokastër shoh
Rrapin monumental,
Ku hitlerianët Bulen varën dhe Persefonin .
Eshtë rritur rrapi tashmë dhe majën
Retë dhe rrufetë ia përshkojnë.
Një trekëmbësh mund të kishin gjetur,
Që do të ishte zhdukur gjithsesi….
Por gabuan të vdekshmit , përdorën këtë pemë,
Që çel pranverave.
Siç do të çelnin heroinat e reja .
Prek degët e njoma dhe tronditem;
Më duket sikur prek Bulen,
Sikur prek Persefonin !
1973
Marrë nga libri “MODA E VARFËRISË” Tiranë 2018
Botim i shtëpisë botuese “ADA”
